[JankielKindybalista85]

Pieśń IV o tym jak błędny rycerz Aikel do kraju przodków nareszcie wróciwszy księciu krakowskiemu Bolesławowi dynastię przedłużać pomagał i co z tej pomocy wynikło dla niego, kraju i innych osób dramatu.


Jak to już wspomniano – ciężkie były czasy.
Z rozpaczy opadały ręce i ku.tasy
Kiedy się patrzyło na anarchię w kraju.
Aikel myśląc pewnie, że wraca do raju
Który wieki temu był opuścił chyłkiem
Uznał że kartograf uczynił mu zmyłkę
I zamiast do Polski przywiodła go mapa
W dzicz na krańcu ziemi gdzie mroczny satrapa
W gruz obracał miasta jednym swoim słowem.
Lecz winni tu byli zarówno Mongołowie
Jak i państw dzielnicowych tak liczne książęty
Z których każdy debil, choć myślał, że święty.
Tak i gród stołeczny rzezi nie uniknął,
Pod siodłem tatarskim miasto niemal znikło
I Kraków niedawno jeszcze tak ludny i gwarny
Przedstawiał teraz sobą obraz zgoła marny.
Akurat był gród stary odradzał się z prochów
Zasiedlany tabunem i Niemców i Włochów
Co swe rachityczne i drewniane chatki
Budować poczęli według nowej siatki
Miasta lokowanego magdeburskim prawem.
Jeno Wawel stal dawny i tam na zabawę-
Z jakimś słowiańskim i hożym dziewczęciem-
Połączoną z szukania celu życia zajęciem
Liczył dzielny Aikel gdy jadąc ku Wiśle
Z przed lat wydarzenia wspominał był ściśle.

[JankielKindybalista85]

Nagle w środku błocka pełnego od świnek
Które lata później zmieniło się w Rynek
Podbiegła do niego baba jakaś blada
I dalejże wrzeszczeć: „Tu czeka cię biada!
Posłuchaj kobieciny życzliwego słowa:
Jeśli zginąć nie chcesz uciekaj z Krakowa!
Taki los okrutny rycerzu ci wróżę!”
Aikel ubawiony wariatce dał różę.
I od tamtej baby i tamtego kwiatu
Wzięły swój początek znane dzisiaj światu
Poczciwe i miłe rynkowe kwiaciarki.
Taki czasem efekt mogą dać podarki.
Rycerz zaś na szybko pogrzebał w pamięci
„Jużem to gdzieś słyszał! Coś się tutaj święci!”
Ale się nie przejął radą kobieciny
I pojechał dalej księciu w odwiedziny.
Władała wtedy grodem dzielnego króla Kraka
Kreatura książęca ogromnie nijaka,
Którą po wielkich przodkach na wyrost nazwano
Na chrzcie Bolesławem – i to właśnie miano
Usłyszał rycerz błędny gdy u wrót Wawelu
Stał, jak się widziało, zupełnie bez celu.
„Książę Pan się gniewa więc dziś nie przyjmuje!
„Bolesław jest nieswój, melancholię czuje.
Nie je i nie pije chociaż go błagamy.
Dla byle rycerza nie otworzy bramy!”
„A na czym to problem książęcy polega?”
„A bo on do niewiast jest zwykły lebiega.
Wstydzi się i boi, chowa się po lasach
Gdy go która spyta o jego kut.asa.
Obcy mu niestety jest męski przywilej:
Niczego nie rucha, ledwo konia bije.
Milej ludzi dymają kredytami Żydzi
Niźli on niewiasty – się chłopina wstydzi.
Dzieci mieć nie będzie, jego ród wygaśnie
I znowu się zaczną innych Piastów waśnie.
Niby ma się żenić z księżniczką z Kijowa
Lecz cóż z tego przyjdzie skoro księcia głowa
Pełna jest przestrachu o utratę cnoty
Więc się do łóżkowej nie weźmie roboty.
Wolałby mieć chyba pannę doświadczoną,
By mu pokazała jak być chędożoną.
Lecz to nie podobna gdyż władca za żonę
Może brać li dziewki niewyp.ierdolone.
Taką mamy zatem kwadraturę koła.
Pan nasz boi się ci.pki, kraj następcy woła!
Dlatego go właśnie nazwano Wstydliwym
I zaiste przydomek jest to sprawiedliwy!”

[JankielKindybalista85]

Aikel pomyślał: „Wróciłem w samą porę,
By tronu i dynastii stanowić podporę!
Któż by o je.baniu więcej niż ja wiedział
I któż lepiej poznał posmak tego śledzia?”
„Otwierajcie bramy, przyszło wybawienie!
Obalę ja to księcia wstydliwe więzienie.
Wszystko mu pokażę i wszystko doradzę.
Jam jest rycerz Aikel – nad ci.pką mam władzę
Daną mi od smoka, którego ubiłem
Gdy w tym grodzie zacnym ostatnio bawiłem!”
„Musi jakiś wariat- pomyślały straże-
Wszak od legendarnych wielkich tamtych zdarzeń
Setki lat minęły a ten tutaj bredzi
Że on smoka ubił. Co mu we łbie siedzi?”
Jednak wartownicy, knechci całkiem mili
Aikela na Wawel na końcu wpuścili.
Książę smutny siedział w swej poselskiej sali,
Doradcy wokół niego wszyscy karnie stali
I mu tłumaczyli twierdzenia wróżbity,
Który przewidywał – ten łgarz niedomyty-
Że zgryzoty księcia zniknie wnet przyczyna,
Trafi mu się bowiem dobra dlań dziewczyna.
Lecz by takie szczęście rychło mu nastało
Potrzebny jest rycerz, co mu damskie ciało
Wszystkie tajemnice odkryło już dawno.
Tenże rycerz musi ponieść śmierć niesławną.
Wysłać go należy w misję niemożliwą,
Dziwną i niegodną, również obelżywą
Gdy już się ośmieszy, choćby ją wykonał,
Wówczas w nędzny sposób i obleśny skona.
Wtedy niemoc księcia będzie pokonaną
I szczęśliwy będzie z podobną mu damą.
Książę w to uwierzył, choć większość wróżbitę
Chciała za te brednie powiesić za pytę.
Lecz w tej właśnie chwili zjawił się w komnacie
Przykurzony rycerz w potarganej szacie.
Przed księciem uroczyście przykląkł na kolano
I zaczął jak to zwykle do władcy gadano:

[JankielKindybalista85]

„Wasza mość książęca, biję ci pokłony!
Tyś jest przecie sławny w cztery świata strony
Ze swych rządów mądrych oraz sprawiedliwych.
Każdemuś pomocny, każdemu życzliwy!
Pozwól władco zatem pomóc także sobie.
Nie może być to, żeby w twej osobie
Prawa linia Piastów marnie zeszła w niebyt.
Cóż by z krajem całym się podziało wtedy?
Jam jest rycerz Aikel, znany jak świat długi.
Wróciłem temu miastu znów oddać usługi!
Boisz się Ty książę do ci.pki się dobrać?
Już ja cię przekonam że to jest rzecz dobra!
Gdyż biegłym okrutnie jest w sztuce kochania
Szkolę się w niej bowiem od świata zarania.
Byłem ja już wszędzie i wszystko widziałem
I wszystko już robiłem z cnym niewieścim ciałem,
Które ciebie w tak dziką wpędza widzę trwogę!
Co mam czynić Książę? Rozkazuj! Pomogę!”
Fałszywy uśmiech skrzywił gębę Bolesława.
„O wielki rycerzu! Ogromna twa sława
Doszła nawet do naszych miłościwych uszu.
Istotnie, przyznaję, brak mi animuszu
Żeby panny dupczyć jak na zawołanie
Lecz się boję jeno, że im się co stanie
Gdyż wyobraź sobie mój drogi Aikelu,
Mam ku.tasa wielkiego jak miało niewielu-
Do bab był nieśmiały. Gdy chodzi o blef
Książę był geniuszem, nie drgnęła mu brew-
I boję się, gdy dziewicę dotknie mój ch.uj wzdęty
Że mi się biedaczka rozerwie na strzępy!
Więc jam kogoś jak Ty wypatrywał stale.
Na zamku niedaleko bo w Pieskowej Skale
Stanęło poselstwo od księcia Kijowa.
Jest tam z nimi również pewna białogłowa,
Która moją żoną ma już rychło zostać.
Piękne włosy, kibić i kusząca postać.
Do niej muszę posłać zatem wirtuoza
Co się w nią wpasuje jak w śnieg sani płoza
I poszerzy dla mnie piękne damskie lico
Ale tak by panna wciąż była dziewicą!
I ma być rozgrzana, chętna na swawolę
A nie seks uważać za najgorszą dolę!
Tyś <biegły okrutnie jest w sztuce kochania>
Zatem łatwo sprostasz trudowi zadania.
Jeśli mi się sprawisz złotem cię obsypię,
Ziemie podaruję, miasta znakomite.
Jak książę udzielny będziesz żył w tym kraju.
Sławić ciebie będą w każdym dróg rozstaju.
Lecz jeśli twa przemowa to są czcze przechwałki
I panna się pode mną rozpadnie na kawałki,
Lub że nie jest dziewicą uzna arcybiskup...
Cóż błędny rycerzu, trumnę sobie zakup
Bo ja ci osobiście oderżnę klejnoty
I zamknę w ciemnicy gdzie zamkowe cioty
Ciebie potraktują jak Tatarzyn miasto
I z dupy ci zostanie, mój Aikelu, ciasto.”

[JankielKindybalista85]

Taką, godną sfinksa, łamigłówką ciała-
Jak zerżnąć dziewicę by nią pozostała-
Książę kontent z siebie zakończył audiencję.
Za nim się ruszyły wszystkie eminencje
Aż sam Aikel został w całkiem pustej sali.
Choć przez kilka wieków miał nerwy ze stali
Na głupotę swoją teraz zaczął szlochać.
„Na co było wracać? Mogłem dziwki kochać
Jak kontynent długi po całej Europie.
Czy mogłem przypuszczać że aż tak się wkopię?
Chciało Ci się durniu wracać do ojczyzny?
Chciałeś być patriotą? Zostaną ci blizny.
O ile żywym wyjdziesz z tej całej kabały.
To kara żeś nie słuchał swojej mądrej pały!”
I ruszył taki smętny pod byłe smoka leże
Do którego zmierzają kupcy i rycerze
Mający ochotę na dziwki lub burdę-
Gdyż w grocie niedawno otworzono burdel.
A gdy tam już siedział nad antałkiem wina
Czekając aż go zaczepi sprzedajna dziewczyna
Przysiadł się do niego młodzieniec wesoły
Chociaż wolne były jeszcze inne stoły.
Zwał się on Witelon: postać historyczna,
Ksiądz oraz naukowiec- to grupa nieliczna.
Niewielu takich miała średniowieczna Polska!
W Krakowie był przejazdem z rodzinnego Śląska.
Już w latach późniejszym powiadano o nim
Że od alchemii i czarów kapłan ten nie stroni.
Był on na audiencji, widział co się stało
A i o Aikelu słyszał już niemało
Jako na zachodzie kanonik bywały.
Czuł, że dusze bratnie tutaj się spotkały

[JankielKindybalista85]

Więc zwierzył się rycerzowi, jak pan młody drużbie,
Nakreślił sytuację, powiedział o wróżbie
Aż w końcu tak stwierdził: „Przecież prosta sprawa!
Istnieje wszakże jedna pedalska zabawa,
Co ją stosować można również na kobiecie.
Na pewno widziałeś, tak się robi w świecie.
Przecież w odbyt ostro wyj.ebana panna
Ci.pkę ma dziewiczą jak gwiazda zaranna!
Najtrudniejsze bowiem na świecie szarady
Wymagają zazwyczaj oczywistej rady!
Jednak ludzi zwodzą i własne ich myśli
Że to co najprostsze jest najtrudniej wyśnić.”
Aikel sklął się duchu jak mógł być tak tępy
Lecz złe myśli go żarły jak padlinę sępy.
„Przecie wiesz też o tym, Witelonie drogi
Że o ile panny rozkładają nogi
Chętnie tak i łatwo, że aż wciąż nie wierzę
To im w głowie nagle już tylko pacierze
Kiedy im kochanek to zaproponuje.
Na wszystko są chętne ale w dupie ch.uje
To są dla nich bodaj diabelskie tortury.
Żadna po dobroci nie da drugiej dziury!
Wiele razy chciałem tam wsadzić mą faję
Lecz zawsze niemal od dam odmowę dostaję!”
„A gdyby tak rycerzu wyboru nie miała?
Gdyby ją popielił od wewnątrz żar ciała
A ci.pka jej magicznie była niedostępna?
Czy była by jej miła ta miłość występna?
Ucałuj ją w policzek i powiedz te słowa:
<Och! Dzisiaj nie mogę bo boli mnie głowa>
Po czym siarczyście przez lewe spluń ramię.
I nie zgadniesz bracie co się zaraz stanie:
Wtedy sztuką tajemną zamknie jej się szpara
I nic nie poradzi już magii ofiara.
Gdy po wszystkim zechcesz żeby prysły czary
I znowu pojawiły się jej dolne wary
Spluń przez prawe ramię i mów w stronę nieba
<Banalnie jest w ci.pę ale tak też trzeba!>
Mam też ja dla Ciebie pigułkę ciekawą.
Pochodzi z Kastylii. Dziewka za jej sprawą
Przez godzin kilka nie wie kim jest i co czyni.
Rozpuść jej to w winie i czekaj na wynik.
Jeśli, choć brakło ci.py, wciąż miała opory
To po tym już cię puści do swej drugiej nory!”

[JankielKindybalista85]

Znów w serce rycerza nadzieja wstąpiła.
Zwątpienie wciąż się tliło, lecz wróciła siła.
„Wszystko ładnie, pięknie lecz jest kwestia jedna:
By wstrętów jakowych nie miała dziewka biedna.
Książę kazał wyraźnie: ma się rżnąć jak norka
Nie drgawek dostawać na widok rozporka!
A chyba gdyś raz pierwszy od tylca rypany
To czujesz jakby ci w dupie jechały rydwany.
I od bólu tego- niech mnie wszyscy święci!-
Odejdą pannie na wieki na seks każdy chęci!
I cóż na to odpowiedz mądry Witelonie?
Coś poradzisz czy raczej myśleć mam o zgonie
W pederastów pełnej, książęcej ciemnicy,
W której mnie wyje.bią tędzy zawodnicy!
Kombinuj lepiej szybko bo jeśli mam być szczery
Nie chcę być kur.wą średniowiecznej grypsery!”
Witelon na to tylko uśmiechnął się krzywo
I w swoim plecaku począł grzebać żywo
Aż wyciągnął z niego wielkiego jak kiełbasa
Wiszącego na pasku sztucznego kut.asa.
„Co ty mi tu dajesz przyjacielu miły?
Wszak nie opuściły mnie me męskie siły
I niczego doczepiać se nie potrzebuję!
W głowie mam zwątpienie, w lędźwiach wszechmoc czuję!”
Na słowa Aikela magik machnął łapą:
„To jest przyjacielu czarodziejski strap-on.
Rację masz że pannę do ch.uja zniechęci
Gdy boleśnie w dupie będziesz się jej wiercił
Na dobry początek. Lecz gdy to założysz
Jak małż perłę kryjący gładko się otworzy
A bólu nie poczuje przez sekundę nawet.
Czy przyjemną znajdzie jednak tą zabawę
To już jest zależne od twojej techniki.
Tyle mam dla Ciebie. To są wszystkie triki.
I uwierz, to ustrojstwo naprawdę zadziała.
Gdy do młodych mnichów się dobieram ciała
To ani nie kwikną tylko mruczą cicho.
Gdy bez tego rucham wstępuje w nich licho.
Coś taki zdziwiony jakbyś octu golnął?
Wszak jestem duchownym. Nam kobiet nie wolno!
Ale też mężczyzną tylko jestem zwykłym.
Popie.rdolić lubię i nie brak mi ikry!
Ot taka już moja konieczność dziejowa.
Czemu ci pomagam jeszcze te dwa słowa:
Gdy użyjesz mojej magicznej zabawki
A za życia mego od jakiejś ruchawki
Kiedyś tam w przyszłości zginąć ci się zdarzy
To moc twoja smocza, o której każdy marzy
Przejdzie sprawą czarów na moją osobę
I to ja na zawsze pożegnam się z grobem.
Szanse na to marne lecz układ uczciwy.
Gdyby ci się zdarzył casus nieszczęśliwy
I ktoś cię wyruchał w dupę drogocenną
Ty pójdziesz do piachu, nieśmiertelność ze mną.
Widzisz, wiedzieć wiele o tobie jest mi dane
Lecz możesz mi zaufać. Jestem wszak kapłanem!”

[JankielKindybalista85]

I zniknął, jakby cały wlazł nagle do piczy
Zostały jeno pigułka i kut.as na smyczy.
Aikel niespokojny dopił szybko piwo,
Nie wiedząc czy wierzyć Witelona dziwom.
Jakby go gonili wyszedł z smoczej jamy
I ruszył pośpiesznie do nieznanej damy,
Którą miał wyje.bać magią i swą sztuką
Tak by wciąż dziewicza stała się też suką.
Nazajutrz wieczorem dotarł zdrów i cały
Do celu podróży – do Pieskowej Skały.
Mnóstwo wojów stało na samotnym murze,
Niebo było sine, czekało na burzę.
Rycerz raźno jednak wjechał na dziedziniec
Aż nagle w łeb dostał, zrobił mu się siniec
I w błoto głębokie zwalił się przy wieży
Słysząc dookoła śmiech setek rycerzy.
Stanął nad nim groźny księcia wojewoda:
„Ot, takiego chłystka nie będzie mi szkoda.
Dostałeś mały wpie.rdol tu na powitanie
Żeby ci przypomnieć jakie twe zadanie!
Co z twym chu.jem będzie jeśli nie podoła!
Teraz marsz na górę bo już panna woła!”
Ruszył zatem Aikel nie mając wyboru
Hen w głąb posępnego tego psiego dworu
Aż w końcu największą otworzył komnatę.
Za drzwiami czekała, odziana w luźną szatę
Dziewica tak piękna, że już w okamgnienie
Poczuł błędny rycerz na spodnie ciśnienie.
Przykląkł na kolano i złożył pokłony
I choć jaja mu biły jak katedry dzwony
Uruchomił najpierw pierd.olenie słodkie
Magią konwersacji bawiąc się jak kotkiem.
Tego co tam mówił przytoczyć nie sposób,
Był to bowiem teatr jeno dla dwóch osób
Zaś zmyślać marny dialog nie godzi się skrybie
Gdyż Aikel, gdy w bajerki obudził się trybie
Był w tym bajdurzeniu iście niezrównany
Że może Petrarce kunszt był taki dany.

[JankielKindybalista85]

Nagadał jej tam bajek różnych niestworzonych,
O smokach zabitych, krajach przemierzonych.
Panna, której na imię było zaś Dorotka
Znała już te gierki: jak rasowa cnotka
tak słodko szczebiocze i rzęsami strzyże
Chu.ja kokietując zanim go poliże
Zamiast się od razu do bestii dobierać.
Widział rycerz że panna wzrokiem go rozbiera,
I jak piec nagrzana od spustu surówki
Ledwo trzyma na wodzy podniecenia mrówki.
Nie czekając dłużej Aik niepostrzeżenie
Rozpuścił jej w winie magiczne nasienie
I podając puchar szybkiego dał susa
By dziewce na policzku zaś złożyć całusa.
„Och dzisiaj nie mogę bo boli mnie głowa!”
„Szkoda mój rycerzu bo jam już gotowa!”
„Ja nic nie mówiłem, to te w kącie myszy
Piszczą, że się zdaje, że się słowa słyszy!”
I tak, by nie widziała, w lewo splunął szybko.
Panna kielich wypiła, ciało zgięła gibko
I nagle zamroczona zwaliła się w łoże.
„Już ci nic maleńka dzisiaj nie pomoże!”
Pomyślał rycerz nie bez satysfakcji
Po czym już nie myśląc przystąpił do akcji.
„No i czas najwyższy! Taką mam ochotę
W kąt szuflady cisnąć gnębiącą mnie cnotę
Jak żem Cię rycerzu tylko zobaczyła!”
Każdemu mężczyźnie słyszeć to rzecz miła!
Aikel tedy wartko rozchylił koronki
By się prędzej zabrać do książęcej żonki.
Panna słodko kwili, oblał ją rumieniec
Na myśl, że ją zerżnie właśnie ten młodzieniec.
„No, nie taki on młody – ale to nie wadzi.
Tyle smoków zabił, memu też poradzi!”
Rozum więc zamyka zaś rozchyla uda
I chwilą pijana czeka na te cuda!
A rycerz jak nie wrzaśnie: „Cóż to są za czary?!
Tam gdzie być powinna nie ma żadnej szpary!
To są chyba jakieś sztuczki lucyfera
Albo cie niewiasto trąd jaki pożera!”
Panna aż nie kwiknie: „Jakże to rycerzu?
Wczoraj żem się po niej smyrała w alkierzu!
To ta moda damska: w fałdach krynoliny
Nawet ci.pę zgubią porządne dziewczyny!”

[JankielKindybalista85]

Aikel chociaż w duszy turlał się ze śmiechu
Jej pełnego rozpaczy słuchając oddechu
Zachował powagę: „Nic tu nie poradzę!
Jeśli nie masz pi.zdy, ch.uja ci nie wsadzę!
Zostaje mi tylko powiedzieć ci żegnaj!”
Zapłakała na to dziewica tak biedna.
„Och! Nie odchodź proszę! Mieć cie w sobie muszę!
Bo się chyba z żądzy tej nocy uduszę!
Są zapewne inne na rozkosz sposoby
By mnie wychędożyć tu, tej właśnie doby?”
Aikel już założył dawno sztuczną faję,
„Jest jedna nadzieja, tak mi się wydaje:
Odwróć się i dupkę wypnij aż do nieba!
Włożyć w drugą dziurę dziś ci go potrzeba!”
Panna chociaż w strachu lecz zmroczona winem,
Za długo nie myśląc nad tym sprośnym czynem
Posłusznie wykonała rozkazy rycerza.
Ten się już do dupy ochoczo przymierza
Aż w końcu go wepchnął czekając na wrzaski
Wijącej się przed nim oszukanej laski.
Lecz pannie najwyraźniej to się spodobało
Zaczęła słodko mruczeć i wyginać ciało.
I tak ją błędny rycerz je.bał aż do końca
Aż przez okno wpłynął pierwszy promień słońca.
Czuła taką rozkosz jakby dała w ci.pę
Aż styrany Aikel zasnął tuż przed świtem.
Gdyż również faceta ten rodzaj miłości
Wyczerpuje bardziej niż łamanie kości
Zwłaszcza gdy do rżnięcia staje amatorka-
Wtedy to już całkiem na ugorze orka.
Poza tym na świecie tak to zwykle bywa:
Po orgazmie kobiecie sił nagle przybywa
Podczas gdy mężczyzna, gdy się spuści nocą
Na wznak porażony pada tą niemocą
Marząc tylko o tym żeby zasnąć błogo.
I pretensji za to nie ma mieć do kogo.

[JankielKindybalista85]

Aikel też natychmiast ostro zaczął chrapać
Chociaż dziewka jęła pazurami drapać
To spał jakby w kamień został przemieniony.
W pannie obudziły się wdzięczności tony:
„Skoro mi tak dobrze z tą uprzężą było.
Zrobię mu to samo, też mu będzie miło!”
I sobie do bioder strap-ona przypięła
Do Aika podeszła i w dupę go wzięła.
I dalejże ruchać rycerza niezdarnie.
Ten otwiera oczy, czuje się coś marnie.
Nagle ogień żywy palić go zaczyna.
Odskoczyła na bok ze strachu dziewczyna.
„Cóżeś uczyniła o dziewko nieszczęsna?”
Aikel w ogniu cały, płoną płaty mięsa!
„Lecz jeśli się komu dasz wyj.ebać w odbyt
To umrzesz natychmiast! Nie pomogą modły”-
Kobiet też tyczyły tamte smocze słowa
Lecz na to by nie wpadła żadna mądra głowa!
Przypomniały mu się czarownicy mary.
„Żem ja nie wylizał wtedy tej poczwary!
Taka śmierć doprawdy w głowie się nie mieści,
Choć kilka wieków żyłem to lat mam trzydzieści
I więcej nie będzie. Z rąk damskiego kata
Zejść nareszcie przyjdzie z plugawego świata.
Wszelkie męskie ciało mogą zdobić blizny
Ale danie dupy śmiercią dla mężczyzny!”

[JankielKindybalista85]

Wreszcie wygasł ogień co trawił Aikela
I poczuł, że to jego ostatnia niedziela.
Ostatnimi słowy zechciał czar zdjąć z panny
By znów miała ci.pkę kiedy wyjdzie z wanny.
Lecz usta spalone nie słuchają głowy:
„Banal.. anal.. w ci.pę” – i zabrakło mowy.
„Co w ci.pę kochanku? Cóż to <anal> znaczy?”
Ale błędny rycerz już nie wytłumaczy.
Kut.as mu się zwinął, rozpadła się dupa
I już panna głupia w ramionach ma trupa.
Od tamtej to chwili igraszki z odbytem
Miano „analu” zyskały bardzo znakomite.
A tymczasem dziewka smutno zwiesza skronie:
„Strasznieś mnie oszukał mistrzu Witelonie!
Kiedyś wczoraj we śnie niecnie mnie nawiedził
Rzekłeś mi do ucha: <W dupie władza siedzi
Nad całym żałosnym tym męskim plemieniem.
Chcesz ty księciem rządzić li tylko skinieniem?
Jutro cię odwiedzi rycerzyk wszeteczny.
Ty na nim wykonaj czyn ten niebezpieczny:
Kiedy zaśnie słodko, magicznym narzędziem
Wyruchany w zadek przez ciebie niech będzie.
Nie zrobisz mu krzywdy- o to bądź spokojna.
Gdy już to uczynisz wygrana płci wojna!
I od tamtej pory- wierz mi absolutnie-
Każdy facet prędzej jaja sobie utnie
Niźli nie wykona twojego rozkazu!>
Twe serce alchemiku podobnym do głazu!
Uknułeś ten spisek niczym stary wyga!
Na co mi ta była nieszczęsna intryga:
Nie mam ci.py, władzy, ni nawet kochanka!”
I poszła na skraj murów gdzie samotna blanka
Sterczała ponuro nad stromym urwiskiem
I skoczyła w przepaść z pełnym żalu piskiem.
I od tamtej pory Dorotka bez szpary
Do Pieskowej Skały powraca na mary
Jako biała dama, która cierpieć będzie
Aż w nią jaki facet ponownie nie wejdzie.
I chyba do dnia sądu będzie zwiedzać mury
Bo je.bnąć ducha w dupę?- tu trzeba brawury!

[JankielKindybalista85]

Bolesław Wstydliwy gdy tylko do niego
Doszły słuchy o tym, ile zrobił złego
Jeno z ulgą odetchnął, że zachowa cnotę!
Aż z Węgier poselstwo przybyło zaraz potem
Za żonę proponując władcy księżną Kingę
Co wstrętem darzyła każdą męską klingę.
Spełniła się księciu wróżba wydumana-
Taka jak on żona została mu dana!
Bowiem Kunegundę jako nie dorżniętą
Wiele lat po śmierci ogłoszono świętą.
Sam Bolesław umarł z nieużytą pałą.
Miasto bez dziedzica w żałobie zostało.
Tron więc w końcu przejął Leszek zwany Czarnym
Lecz to też je.baka był doprawdy marny.
Najgorsza go mężów dopadła demencja:
I teraz i wtedy jest nią impotencja.
I cóż z tego, że Leszek aż rwał się do ci.py
Skoro flaka kryły władcy nędzne slipy.
Aż i jemu zmarło się w końcu bez syna.
Bezpośrednia była to smutna przyczyna
Rządów króla Czechów, podłego Wacława.
Lecz to już historii, nie legendy sprawa.
Co się zaś dotyczy mistrza Witelona
Żaden pisarz nie wie kiedy w końcu skonał.
Filozof i naukowiec zyskał wielką sławę,
Gdzie jest i co robi każdy zdawał sprawę
Aż tu wokół niego zległa wielka cisza
I nikt go nigdy więcej ni widział, ni słyszał.
Zapewne do dziś żyje i spełnia toasty
Dupcząc młodych chłopców, może też niewiasty.

[JankielKindybalista85]

Gdzie zaś grób Aikela nikt nie zanotował
Lecz jak głosi pewna bajeczka ludowa
Jego ku.tas martwy zamienił się w skałę
Przy której wszystkie inne wydają się małe.
Zaraz obok zamku gdzie go śmierci kosa
Życia pozbawiła, wznosi się w niebiosa
Skała będąca pomnikiem rycerskiego biesa-
Ludzie zwą ją dzisiaj Maczugą Herkulesa.
Podobno tez kiedy rycerz umarł hoży
To wszystkie panienki, które wychędożył
Odrodzić się miały w gołębiej powłoce
I od tamtej pory wszystkie dnie i noce
Dzielnie, bez spoczynku Kraków obsrywają
Całą swą skrzydlatą, upierdliwą zgrają.
Więc schedzie Aikela nikt już nie dorówna
Bo nikt nie sprowadzi takiej góry gówna!
I w ten właśnie sposób kończy się legenda.
Finał jej tuż obok nareszcie się szwenda.
A jeśli wam morałów ciągle nie jest mało
To do napisania to jeszcze zostało:
Gdy masz już lat trzydzieści nic nie dadzą czary:
Choćby nieśmiertelny, toś już kur.wa stary!




No i tyle. Dziękuję za uwagę. Mam nadzieję, że się podobało.

[Zabek05]

Przeczytałem całe i mam jedno pytanie. Ile Ty siedziałeś nad tą baśnią?

[JankielKindybalista85]

Przez parę dni po parę godzin... jakby to dodać do siebie to by wyszły z 3 doby.

[Davos]

O żesz, ale tego napłodziłeś! I przy okazji chyba pobiłeś rekord postów wrzuconych przez jednego usera w ciągu jednego dnia Nie prościej było wrzucić na jakiś serwer uploadowy i dać linka?

Postaram się to przeczytać jutro albo pojutrze. Dziś już pasuję

[JankielKindybalista85]

[widzu]

JankielKindybalista85, a może zastanów się nad karierą pisarza?

[Samara]

Pomysłowe Sporo ciekawych wątków w to wmieszałeś Świetny pomysł z nawiązaniami do legend i historii